Co to jest minoxidil i jakie ma zastosowanie w leczeniu łysienia?

 

Minoxidil (minoksydyl) jest organicznym związkiem chemicznym, pochodną dihydralazyny. Pierwotnie używano go jako lek na nadciśnienie, teraz stosuje się go w przypadku łysienia. Substancja została opracowana pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku przez firmę amerykańską Upjohn Company w celu leczenia wrzodów. W badaniach na psich modelach związek nie leczył choroby dwunastnicy i żołądka, ale okazał się silnym środkiem rozszerzającym naczynia krwionośne. Naukowcy zsyntetyzowali ponad dwieście odmian, w tym ten opracowany w 1963 roku oraz nazwany ostatecznie minoxidil. W wyniku tych badań organizacje medyczne zatwierdziły lek do użytku w postaci tabletek doustnych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi piętnaście lat później. Po dekadzie intensywnego stosowania lekarze zauważyli ciekawy skutek uboczny medykamentu - porost włosów, który wkrótce stał się przyczyną do rozszerzenia wskazań. Niedługo potem wprowadzono na rynek preparaty bez recepty sygnowane jako remedium na dermatologiczne dolegliwości.

 

Działanie minoxidilu (minoksydyl)

Substancja należy do rodziny będącej pochodną pirymidyny o bardzo silnym działaniu hipotensyjnym. Gdy zastosuje się go w sposób miejscowy pobudza porost włosów poprzez zwiększenie przepływu krwi przez łożysko naczyniowe skóry. W ten sposób działa jako swoisty stymulator mitotyczny wpływając jednocześnie na wytwarzanie dłuższych tworów naskórka. Jego niewątpliwą zaletą jest brak udowodnionego naukowo działania antyandrogenowego. Jego wchłanianie przy aplikacji na powłoki jest właściwie znikome (około 0,3–4,5% przenika do krążenia ogólnego). Po zakończeniu intensywnej kuracji mniej więcej 95% leku jest eliminowane w ciągu zaledwie kilku dni. Początkowo rezultaty leczenia opierają się na stopniowym zwiększeniu liczby włosów mieszkowych i zahamowaniu wypadania. Taki efekt powinien się pojawić po upływie dwóch miesięcy zażywania minoxidilu (minoksydylu). Największe nasilenie korzyści obserwuje się dopiero po roku. Młodzi ludzie z problemami na czubku głowy są populacją szczególnie wrażliwą na substancję. Po zaprzestaniu terapii szybkość odrostu i wypadania powraca do stanu wyjściowego.

 

 

Wskazania, przeciwwskazania do stosowania preparatu i wyjątkowe interakcje

Minoxidil stosuje się przede wszystkim miejscowo w leczeniu łysienia androgenowego zarówno u kobiet jak i wśród męskiej populacji. Nie ma znaczącego działania leczniczego w łysieniu o innej etiologii, choć trwają intensywne badania nad korzyściami w tak zwanym łysieniu plackowatym. Wyróżnia się co najmniej kilka przeciwwskazań do terapii tym lekiem. Pierwszym, a także najważniejszym aspektem, gdy lekarz powinien odradzić związek chemicznych jest nadwrażliwość na  wiodący składnik preparatu. W dalszej kolejności wspomniano o chorobach skóry głowy, w których może dochodzić do zwiększenia wchłaniania leku, takich jak rany, owrzodzenia, ogniska zapalne. Użytkowanie minoxidilu podczas jednoczesnego zażywania leków zmieniających właściwości warstwy rogowej naskórka może spowodować wzrost wchłaniania, czy w konsekwencji zatrucie. Takim medykamentem jest między innymi tretynoina. To aktywny metabolit retinolu, czyli inaczej witaminy A. Zastosowany powierzchniowo prawdopodobnie zapobiega gromadzeniu się zrogowaciałych komórek w przewodzie przywłosowym poprzez zmniejszanie spoistości komórek gruczołów łojowych, co w efekcie udrażnia ich ujścia, hamuje tworzenie się ognisk zapalnych bądź zaskórników. Dermatolodzy przepisują go wielokrotnie jako doraźną pomoc przy gojeniu się nieatrakcyjnych blizn po trądziku lub w chorobie Favre'a i Racouchota.

 

Skutki uboczne podczas kuracji minoxidilem

Minoxidil jest ogólnie bardzo dobrze tolerowany, lecz powszechnie spotykane działania niepożądane obejmują pieczenie lub podrażnienie oka, swędzenie, zaczerwienienie bądź podrażnienie w leczonym obszarze oraz niepożądany wzrost włosów w innym miejscu na ciele. Zgłaszano także zaostrzenie wypadania włosów, najczęściej na samym początku terapii tzw. linienie. Ciężkie reakcje alergiczne mogą obejmować wysypkę, pokrzywkę, swędzenie, trudności w oddychaniu, ucisk w klatce piersiowej, obrzęk ust, twarzy, warg, czy języka, ból w klatce piersiowej, zawroty głowy, omdlenia, tachykardię, ból głowy, nagły i niewyjaśniony przyrost masy ciała, obrzęk rąk oraz stóp. Alkohol etylowy, a także glikol propylenowy obecne w niektórych preparatach do stosowania miejscowego mogą wysuszać skórę głowy, powodując łupież, kontaktowe zapalenie skóry.

 

Inne kluczowe informacje w użytkowaniu minoxidilu

Najczęściej używane przez pacjentów dawkowanie polega na delikatnej aplikacji jednego mililitra płynu na skórę głowy do dwóch razy na dwadzieścia cztery godziny. Jest to dawka, której nie należy przekraczać aby uniknąć wystąpienia działań niepożądanych. Zgodnie z klasyfikacją sporządzoną przez FDA (Food and Drug Administration) wyróżnia się sześć kategorii substancji opisywanych na podstawie wpływu na rozwój ciąży kobiety. Minoxidil uznaje się za lek w pozycji C. Oznacza to, że ryzyko nie jest całkowicie wykluczone. Badania reprodukcji zwierząt wykazały znamienny niekorzystny wpływ na płody, lecz nie ma odpowiednich, czy też dobrze kontrolowanych badań u ludzi. W niektórych wypadkach uważa się potencjalne korzyści za uzasadnienie stosowania leku u przyszłych matek, pomimo potencjalnego ryzyka. Każda decyzja powinna zostać podjęta przez lekarza specjalistę po dokładnym badaniu podmiotowym i przedmiotowym.

 

 

 

Produkty:

Foligain z Minoxidilem i Trioxidilem

Foligain Minoxidil 3x60ml

Foligain Minoxidil 3x60ml o niskiej zawartości alkoholu

Foligain pianka z minoxidilem 177ml